கல்லறைகளில் கண்ணீர்ப்பூக்கள்

ஆண்டுகள் ஆறு
ஆனாலும்
நினைவுகளில் வழியுது
அந்த கோர முகம்.
நிகழ்வும் சேர்ந்து
வதைத்துக்கொண்டுதான்
இருக்கிறது

"அம்மா
அப்பா
அண்ணா
அக்கா
மகள்
மகன்
பிள்ள
மாமா
மாமி
தம்பி
தங்கச்சி
பாட்டி
தாத்தா"
உயிர் பின்னிய
உறவுகள்
"அது
உடல்"
என்று
கடைசியில்
எதுவுமில்லா...

'கண்டுபிடிச்சாச்சா'
'இன்னுமில்லையா'
'ஒரு கை இல்லை'
'முகம் இல்லை'
'ஏதாவது ஒரு துண்டு'

விசிறி அடிச்சு
விழுத்திவிட்டுப்போன
வார்த்தைகளும்

உங்களோடு
நாம்
இருக்கிறோம்
கண்ணீரையும் சேர்த்துக்கொண்டு
துடைக்கும் விரல்களாய்
உணர்வுகளாய்...
சாந்தப்படுத்திக்கொண்ட
உள்ளங்களும்....

இன்றும்
மனக்கல்லறைகளில்
பூக்கள் தூவிக்கொண்டு
இதயத்தை துவட்டிக்கொண்டு
கண்களை ஈரப்படுத்திக்கொண்டு
அஞ்சலிக்கிறோம்....

எங்கெல்லாம் உயிர்கள் காவுகொள்ளப்பட்டதோ அவர்களுக்காக அஞ்சலிக்கிறோம்.. உங்கள் உயிர் அவதியாய் பிரிந்தாலும் ஆத்மா சாந்திஅடையட்டும். சுனாமியின் சுவடுகளாய் மனதில், கல்லறைகளில் பூக்கள் சொரிகிறோம்